در راستای اینکه هیچ مقدمه ای برای این پست به ذهنم نمیرسه، یه راست میرم سراغ اصل مطلب. نمیدونم چرا آشنایی با افکار و اعتقادات دیگران اینقدر برام جالبه. اصلا به شدت ذوق میکنم وقتی به فکر و عقیده ی جدیدی برمیخورم که تا اون روز ندیدم. صرف نظر از این که با اون عقیده موافقم یا مخالف، به فکر فرو میرم. جذاب تر از این، بحث درباره ی اون افکار با اون شخصه. فکرها پتانسیل تنوع خیلی خوبی دارن، حیف بعضی ها اهل ایجاد فکر جدید نیستن. اینجاست که روزمرگی وارد زندگی میشه. پیروی از یه نظر، یه شیوه ی زندگی، یه اعتقاد بدون هیچ خلاقیتی واقعا کسل کننده ست. موضوع غیر قابل تحمل میشه وقتی صحبت از تحمیل عقاید به میون میاد. درواقع اون قدرت انتخاب و تفکر شخص کاملا زیر پا گذاشته میشه. قدرتی که جزئی از ذات انسانه و انکارناپذیر.
دلم میخواد ایده ها و افکار جدیدی رو ببینم و بشناسم. این کار منو به فکر وامیداره که بفهمم حقیقت چیه. دلیل پیدا کنم برای چیزهای پذیرفته شده ای که کسی به فکر تغییرشون نیست. میدونم فرصتم برای "بودن" خیلی کمتر از چیزیه که فکر میکنم. پس باید زودتر کارهای بزرگی انجام بدم و تغییر ایجاد کنم. کارهایی که باعث شن ثانیه های اول "نبودن" ام نگاهم به فرصتی که گذشت، غرور آمیز باشه...
